Gatunek: SELER NACIOWY

Seler naciowy-Apium. graveolens var. dulce
Rodzina:Baldaszkowate-Apiaceae
Jako warzywo seler naciowy był uprawiany znacznie wcześniej niż korzeniowy. Do Polski został przywieziony z Włoch w pierwszej połowie XVI w.Jest ciągle jeszcze niedoceniany w naszym kraju, ale bardzo popularny w krajach Europy Zachodniej i USA. Jadalne są mięsiste ogonki liściowe.
Seler naciowy ma bogatszy skład chemiczny niż seler korzeniowy i należy do najwartościowszych warzyw. Długie, mięsiste ogonki liściowe, spożywane na surowo, gotowane lub duszone, odznaczają się dużą wartością odżywczą, smakową, dietetyczną i leczniczą. Zawierają dużo witaminy C (powyżej 20 mg w 100 g) oraz składników mineralnych,zwłaszcza potasu i wapnia. Znajdujące się we wszystkich częściach rośliny olejki eteryczne działają pobudzająco na trawienie i na czynność niektórych organów, np. nerek. Seler, dzięki zawartości 3-butyloftalidu, obniża ciśnienie tętnicze krwi oraz poziom cholesterolu ,w tym tak zwanego "złego" cholesterolu ? LDL i trójglicerydów, chroni więc przed zawałem i udarem mózgu. Zawiera też psoraleny, związki, które zapobiegają łuszczycy. Ponadto seler naciowy jest przydatnym surowcem dla przemysłu spożywczego i służy do wyrobu np.: zup, koncentratów, gotowych dań, soków wielowarzywnych, mrożonek.
Wymagania:seler naciowy ma duże wymagania glebowe oraz wodne.Uprawia się go z rozsady.Pierwsze zbiory ogonków liściowych przeprowadza się już po 40-60 dniach od daty sadzenia. Przed zbiorem zaleca się bielenie ogonków liściowych.Plon ogonków liściowych 25-35 t/ha.