Mączniak właściwy winorośli (Uncinula necator) stadium konidialne (Oidium tuckeri)

Choroba znana od dawna we wszystkich krajach, gdzie uprawiana jest winorośl. Najlepiej się rozwija w wysokiej temperaturze i wilgotności. Nie są to typowe warunki dla polskiego klimatu, dlatego też mączniak prawdziwy jest w Polsce mniej groźną chorobą. Na przykład w warunkach klimatycznych Podkarpacia (winnica Golesz w Jaśle) w okresie ostatnich 20 lat nie było potrzeby stosowania jakichkolwiek preparatów przeciwko mączniakowi prawdziwemu. Jednak w rejonach Polski o suchszych latach i łagodniejszych zimach należy się liczyć z możliwością wystąpienie tej choroby.
Odporność mieszańców na mączniaka prawdziwego jest bardzo różna od zupełnie odpornych do wrażliwych. Grzyb atakuje wszystkie części zielone krzewów. W początkowej fazie choroby na wierzchniej i spodniej stronie liści pojawiają się mało wyraźne, bladozielone plamy o średnicy kilku milimetrów. Powierzchnia plam jest charakterystycznie matowa. Białawy, mączysty nalot zarodników konidialnych jest w początkowej fazie choroby słabo widoczny. Nalot występuje po obu stronach liścia i jest bardziej wyraźny po dłuższym okresie ciepłej pogody. Mączysty nalot jest bardziej intensywny na wierzchniej stronie liści. Silniej porażone liście schną i obumierają. Na latoroślach choroba objawia się podłużnymi, ciemnymi plamkami, pokrytymi słabo widocznym nalotem zarodników. W miarę drewnienia latorośli plamki ciemnieją do barwy czarnobrązowej i są wyraźnie widoczne także na zdrewniałych pędach. Zaatakowane chorobą jagody pokrywają się gęstym, brudnobiałym nalotem. Pod nalotem, na powierzchni skórki, występują często drobne, ciemne, nekrotyczne plamki. Skórka zasycha i przestaje rosnąć, a miąższ rozrasta się nadal, co powoduje głębokie pękanie jagód, aż do nasion.
Formy przetrwalnikowe mączniaka prawdziwego zimują pod łuskami pąków i na powierzchni zdrewniałych pędów. Wiosną z rozwijających się pąków grzyb przenosi się na młode latorośle. Podczas sprzyjających warunków tworzą się zarodniki konidialne, które bardzo szybko się rozprzestrzeniają. Choroba najszybciej rozwija się w temperaturze 25-30°C, natomiast w temperaturze powyżej 35°C grzyb ginie. Również podczas silnych mrozów w zimie znaczna część grzybni ulega zniszczeniu. Zarodniki konidialne najłatwiej kiełkują przy wilgotności ok. 90%. Hamująco na rozwój choroby wpływa deszcz i rosa, które zmywają zarodniki z powierzchni liści. Grzyb szybciej opanowuje zagęszczone krzewy.
Naturalne sposoby ochrony przed mączniakiem prawdziwym polegają na wytworzeniu warunków ograniczających możliwość infekcji i rozwoju choroby. Są to: prawidłowe nawożenie i pielęgnacja gleby (odchwaszczanie) oraz właściwe cięcie i obciążenie krzewów owocowaniem.
Forma przestrzenna krzewów powinna zapewniać maksymalną przewiewność i nasłonecznienie w okresie wegetacji.

Wybrane fungicydy stosowane na świecie do ochrony winorośli przed mączniakiem prawdziwym  w/g Dr inż. Janusz Mazurek