Seradela

Seradela jest jednoroczną pastewną rośliną strączkową, w zasadzie jednokośną, ale z możliwością jednorazowego odrośnięcia w korzystnych warunkach cieplnych i wilgotnościowych. System korzeniowy seradeli jest bogato rozgałęziony. Łodyga seradeli jest cienka, bardzo wiotka, rozgałęziona, w początkowych fazach wegetacji półstojąca, a od pełni kwitnienia często płożąca. Seradela jako roślina pastewna ma szereg bardzo korzystnych cech. Przede wszystkim jest jedną z niewielu roślin udających się na glebach lekkich i zakwaszonych. Daje wartościową paszę o dużej zawartości białka w zielonce, dużej zawartości soli mineralnych, szczególnie wapnia i fosforu oraz witamin. W jej składzie nie stwierdzono związków szkodliwych dla zwierząt. Zielonka z seradeli nie powoduje wzdęć. Łodygi i liście seradeli są delikatne, łatwo strawne, dlatego jest chętnie zjadana przez wszystkie zwierzęta. Wysoką wartością pokarmową odznacza się nie tylko zielona masa, ale także kruche i delikatne siano, kiszonka oraz plewy. Seradela doskonale nadaje się do spasania, nie jest wrażliwa na przygryzanie i udeptywanie. Jest odporna na przymrozki, na polu może pozostawać do około 15 października. Pozostawia ona glebę w dobrej strukturze wzbogaconą w związki azotu. Resztki pożniwne seradeli stanowią cenną masę organiczną, użyźniającą glebę. Specjalne znaczenie ma ona w płodozmianie zbożowym na glebach lekkich. Seradela pod względem plenności i wierności plonowania ustępuje wielu innym roślinom pastewnym. Dlatego w plonie głównym na ogół się jej nie uprawia. Walory pastewne i nawozowe seradeli przemawiają za uprawą jej jako wsiewki lub jako poplonu ścierniskowego.