Szpeciel pilśniowiec (Eriophyes vitis)

Jest to bardzo mały roztocz, długości ok. 0,15 mm, spotykany we wszystkich krajach, gdzie uprawia się winorośl. Objawem żerowania szpeciela pilśniowca są karminowoczerwone, wzdęte, okrągławe plamy. Na spodniej stronie liści tworzy się białawy, pilśniowy nalot. Z upływem czasu brodawkowate wybrzuszenia na powierzchni liści są coraz wyraźniejsze, a pilśniowy nalot brunatnieje. Jeśli szkodnik występuje licznie, to nalot pilśniowy może pojawić się również na wierzchniej stronie liści i na innych zielonych organach krzewu. Zaatakowane przez szkodnika kwiatostany mogą ulec całkowitemu zniszczeniu.
Samice szpeciela pilśniowca zimują pod łuskami pąków. Na wiosnę, gdy zrobi się ciepło, przechodzą na młode listki i rozpoczynają żerowanie. W okresie wegetacji krzewów żerujące osobniki ukryte są w pilśni i tam się rozmnażają. Duża liczebność szpecieli jest przyczyną zmniejszenia powierzchni asymilacyjnej liści, co osłabia krzewy i pogarsza jakość plonu owoców. Szczególnie duże szkody mogą wyrządzać w młodych winnicach i w szkółkach.
Ochrona polega na wykonywaniu, w okresie około tygodnia przed pękaniem pąków, tzw. oprysku myjącego 2-3 procentowym roztworem środka zawierającego siarkę (80% Si, np.: Siarkol Ekstra 80 WP lub podobny). Zabieg jest bardziej skuteczny, gdy wykonujemy go podczas słonecznej i możliwie ciepłej pogody. W okresie wegetacji chemiczna ochrona jest mniej skuteczna, środki chemiczne należy stosować zgodnie z programem ochrony roślin. Najlepszym i najbardziej przyjaznym dla środowiska sposobem zwalczania pilśniowca jest jednak ochrona biologiczna z wykorzystaniem Typhlodromus pyri